Św. Jadwiga i Św. Elżbieta Archiwalna fotografia z 1975 r. dokumentująca część ryzalitu wschodniego, na wysokości pierwszego piętra. Widoczne tu posągi przedstawiają prawdopodobnie Św. Elżbietę i Św. Jadwigę. W tamtym czasie rzeźby i inne widoczne na zdjęciu dekoracje mają już znaczne uszkodzenia - w kolejnych latach figury zostały skradzione, a kamieniarka okien (maswerki) zniszczona. Rzeźby świętych znajdowały się już na wcześniejszym - mniej wydatnym i węższym ryzalicie - który został przebudowany w jednej z faz rozbudowy pałacu. Figury przeniesiono wtedy na te - widoczne na zdjęciu - nowe miejsca.

Pałac w 1981 r. Fotografia przedstawiająca północną część elewacji zachodniej pałacu. Z pewnością lata 80. XX w. to czas, gdy pałac ma już za sobą okres największej dewastacji i na pierwszy rzut oka stan tej elewacji niewiele różni się od stanu obecnego. Jednak, gdy przypatrzymy się dokładnie i porównamy z aktualnymi fotografiami widać, że ubytki tynków są dzisiaj większe. A przede wszystkim nie ma już dziś na szczycie ryzalitu dekoracyjnego kwiatonu. Trudno dociec, czy spadł z powodu uszkodzenia, czy został zrzucony. Co ciekawe, bezpośrednio przed pałacem widać ogrodzenie z siatki. Czyniono więc jakieś próby "zabezpieczenia" pałacu przed swobodnym dostępem.

Portyk narożny Fotografia fragmentu pałacu wykonana w 1974 r. Widać tu narożny portyk wejściowy, który znajduje się na elewacji zachodniej, pomiędzy wejściem głównym a wejściem do kaplicy. Wpatrując się w zdjęcie można dostrzec nawet spiralne schody, które usytuowane były w wieży południowej. Oczywiście dziś już ten element jest w "dużo gorszym" stanie - właściwie niewiele z niego pozostało. Kolumna została zniszczona lub skradziona, a po łękach pozostały tylko przyścienne fragmenty.

Schody do stawu Fotografia wykonana w 1974 r. na schodach prowadzących do stawu. Z prawej strony widoczny postument rzeźby jednego z dwóch jeleni, które pierwotnie flankowały schody. Posągi te zostały skradzione w latach 40. XX w., czyli jeszcze przed pożarami pałacu. Jedna z hipotez mówi, że zostały przeniesione do Warszawy, do któregoś z miejskich parków. Nie ma jednak potwierdzenia tej informacji. Zniszczony u podstawy postument osunął się do stawu wiosną 2021 r.

Pałac w 1974 r. Na dwóch poniższych fotografiach przedstawiono prawie całą elewację zachodnią pałacu - również część z kaplicą. W latach 70. i 80. XX w. "znikają" kolejne elementy zewnętrznego wystroju ścian. Np. widać tu ostatni z ośmiu kwiatonów wieńczący dzwonnicę przy kaplicy. Nie ma tu już widocznej na zdjęciu powyżej kolumienki narożnego portyku. Sam portyk - nie mając podparcia - zawili się prawdopodobnie w połowie 2008 r. Tak wyglądał w maju tamtego roku zobacz

Pałac w 1970 r. Na poniższym zdjęciu widać jeszcze hełmy wieży południowej oraz dzwonnicy (jedyne elementy dachu tej części pałacu, które nie zawaliły się w trakcie, albo bezpośrednio po pożarach), a także szereg innych detali na elewacji, po których dziś już nie ma śladu. Ciemne otwory okienne pierwszego piętra mogą zaś sugerować, że w tamtym okresie istniały jeszcze fragmenty stropów (lub sklepień) nad drugą kondygnacją.

Ściany szczytowe Pałac w Kopicach na archiwalnej fotografii z 1973 r. Po prawej widoczne skrzydło północne - jego główna część, tzw. sala rycerska. Posiadała ona dwuspadowy dach (ze świetlikiem) ujęty w schodkowe ściany szczytowe z przeźroczami ponad połaciami dachu. Niestety dziś istnieje już tylko szczyt wschodni... Uszkodzona u podstawy ściana zachodnia zawaliła się prawdopodobnie na początku lat 80. XX w.

Archiwalia z lat 70. i 80. XX w.

Zdjęcia WKZ Opole, udostępnione przez fotopolska.eu